پی کده

اسلامشهر از جمله شهرهای حاشیه‌ای جنوب شهر تهران است که با گسترش و یکپارچه شدن روستاها شکل گرفته است. ارزان بودن اراضی، عدم نظارت کافی و مناسب، وجود دسترسی نسبتاً آسان به شهر تهران، به عنوان امکان مناسبیی جهت کار و فعالیت، موجب رشد و گسترش سریع این شهر در سال‌های اخیر گردید. حاصل این شیوه رشد، شکل‌گیری بافتی ریزدانه و با شبکه ارتباطی ضعیف و متکی بر جاده تهران ساوه بود که باعث شده شهر اسلامشهر به عنوان شهری خوابگاهی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین وجود ساخت و سازهای ناپایدار متعدد و بافت‌های فرسوده شرایط مناسبی را برای رشد جمعیت ساکن بدون منظور نمودن خدمات مورد نیاز نیز فراهم آورده است. در طرح تفصیلی شهر اسلامشهر تلاش گردید تا ضمن برقراری رابطه نسبتاً مناسب میان کالبد گسسته شهر، امکانات مناسبی نیز جهت استقرار فعالیت‌ها و خدمات در مقیاس ناحیه‌ای، شهری و منطقه‌ایی فراهم گردد و با اصلاح نظام شبکه ارتباطی، دسترسی میان نقاط گوناگون شهر تسهیل گردد. همچنین تلاش گردید تا با اعمال برخی ضوابط بازدارنده، از سرعت رشد جمعیت ساکن در محدوده کنونی تا حدی کاسته شود. در این طرح پیشنهاداتی برای تأمین درآمد شهرداری ارائه گردید تا بدین طریق از تأکید بر واگذاری تراکم به‌عنوان مهم‌ترین عامل تأمین‌کننده درآمد شهر تا حدودی کاسته شود.